Anne babaların gözünde çocuklar hiç büyümez. Çocukları kırk yaşına gelseler de kucaklarına alıp sevmeye hazırdırlar. Ne de olsa O sizin hala çocuğunuzdur. Ancak çocuk diye her sorunu anne babalar çözmemelidir.
Öncelikle çocuğun her isteği yerine hemen getirilmemelidir. Maddi olarak sorununuz olmasa da her istediği yerine gelen çocuk doyumsuz ve hiçbir şeyden memnun olmayan, kolay kolay mutlu olmayan biri haline gelir. Her türlü davranışın karakterin temeli çocuklukta atılır. “İnsan 7’sinde ne ise 70’inde de odur.” sözü buradan geliyor. Bir alışveriş merkezine gidildiğinde her istediği oyuncak alınan çocuğun evde yüzlerce oyuncağı olsa da almaya devam edeceğini unutmayın. Bu yüzden çocuklarla uygun bir dille konuşulmalıdır.
Yapılması gerekenlerin temelinde çocuğa kumbara alınması olmalıdır. Seveceği türden bir kumbara alınmalı ve onun baş köşesine konmalıdır. İyi davranışlar sergilediğinde bozuk parayı onun gözünün önünde kumbaraya atabilirsiniz. Ona verilen harçlıkları kumbaraya atmasını sağlayabilirsiniz. Kendisine ait bir bütçesi oluşan çocuk parasını kendi gücü yettiğinde alabileceğini öğrenebilir. Sorumluluk alma yaşı çocuklarda 7 yaşından itibaren başlar. Yavaş yavaş neyin ne olduğunu, maddi değerleri anlayabilir. Böylece her önüne geleni istemekten vazgeçecektir.
Unutmayın, onlar sadece çocuk değil minik insanlar. Büyüdüklerinde gelecek onların elinde olacak. hatta bazıları ülke yönetiminde görevler edineceklerdir. Onları çocukça yetiştirip doyumsuz bir nesil yetiştirmeyelim. Onlarla büyük insanlarla konuşur gibi konuşalım ve fikirlerine değer verelim.